Μαυρίλα, κενό.... Λύγισα τελικά, ε? Το περίμενα, να σου

πω την αλήθεια. Ήμουν σίγουρη πως αυτό θα συνέβαινε.

Κλαίω, λιώνω, αλλά όχι για αυτόν. Για όλους! Και ακόμα

περισσότερο για μένα.

Η εβδομάδα μου πήγαινε τέλεια, γιατί? Γιατί τώρα να είμαι ξανά χάλια.

Κλαίω, χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Κλαίω για όλους και για όλα.

Κλαίω για τις ευκαιρίες που δεν εκμεταλλεύτηκα και γι΄αυτές που δεν μου δόθηκαν καν.

Κλαίω για το ότι σίγουρα δεν ήμουν ικανή για σένα, για το ότι σίγουρα δεν σου άξιζα.

Κλαίω γιατί κλαίω γιατί με αφήνω να κλάψω.

Κλαίω γιατί θέλω αγάπη.

Αγάπη.....αγάπη.....Για μένα είναι τα πάντα. Κανένα με κανένα υλικό

αγαθό δεν είναι άξιο να την υπερνικήσει, να την κατευνάσει.

Μια κουβέντα όμως, ένα σ'αγαπώ μπορεί να την απογειώσει.

Ένα δάκρυ? Τι μπορεί να κάνει ένα δάκρυ?

Λες βαθιά μέσα μου να με τραβάει η μοναξιά? Η δυστυχία? Λες να είμαι γι' αυτό

φτιαγμένη? Γιατί, γιατί? Γιατί εγώ?! Πολύ εγωιστικό....

Ξες τι? Θα 'θελα να ήμουν η θάλασσα....ο ωκεανός τη στιγμή που είναι τόσο γαλήνιος που τον μπερδεύεις με τον καταγάλανο ουρανό. Μια απίστευτη

αρμονία που σε ελκύει...

Τα χέρια μου είναι κρύα. Το ίδιο και η καρδιά μου, και το μυαλό μου....Δεν αισθάνομαι τίποτα όταν ακουμπώ κάτι, δεν αισθάνομαι τίποτα όταν σκέφτομαι κάποιον, δεν έχω τη δύναμη να σκεφτώ το μετά, τη συνέχεια.

Οι κόρες των ματιών μου έχουν παγώσει κοιτώντας το κενό. Το κενό....μακάρι τα μάτια του να ήταν όντως το κενό, μπορεί αυτό να μ'άφηνε να κοιμηθώ τα βράδια, ποιος ξέρει....

Βαρέθηκα! Πάρα πολύ. Ίσως και να κουράστηκα, ναι, ναι, αυτό είναι, ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!

Κουράστηκα να προσποιούμαι πως όλα είναι καλά.

Κουράστηκα να διαβάζω.

Κουράστηκα να προσπαθώ χωρίς επιτυχία να είμαι τέλεια σε όλα.

Κουράστηκα να μην είναι τίποτα απ' όλα αυτά που κάνω αρκετό.

Κουράστηκα να σε βλέπω.

Κουράστηκα να με βλέπουν.

Κουράστηκα να ζω ένα pause. Και λένε πως η ζωή δεν έχει...

Κουράστηκα να μην μετράω ίσως για κανέναν.

Κουράστηκα ποτέ να μην παίρνω αυτό που θέλω.

Κουράστηκα να....

χαμογελάω.

xxx