Sunday, March 21, 2010

χαμόγελα θα δεις παντού, θα σε κοιτάει μια αλεπού, όχι όμως με κακία...
σ'αυτή τη μαγεμένη πολιτεία.
αυτά είναι τα παιδικά μου χρόνια. πόσο το λατρεύω αυτό το
στιχάκι.
πόσο το λάτρευα από τότε.
δεν ξέρω γιατί. εκπέμπει αισιοδοξία? εγώ είμαι απαισιόδοξο άτομο.
ξέρεις, αυτό είναι θετικό διότι σημαίνει ότι βαθιά μέσα μου, καλυμμένη από
κάθε τι ζωτικό, βρίσκεται η θετική σκέψη.
μμ....ελπιδοφόρο αλλά θα προτιμήσω να μην.
όχι, όχι, όχι.
το στιχάκι πρέπει να ξεγραφτεί απ' το μικρό μου μυαλό.
μην είσαι χαζή
πρέπει είπα!
αφού χαμογελάς κάθε φορά που το ψιθυρίζεις...
όντως....
ΒΛΑΚΕΙΕΣ. τώρα πια δεν είμαι μικρή. τώρα πονάω.
ξανά.
γιατί άραγε πάντα έχω την ανάγκη να γυρίζω στα παλιά;εκείνα που με καταστρέφουν?
love

3 comments:

  1. Από που είναι τα στιχάκια; Μ' αρέσουν ^__^
    Κι εγώ απαισιόδοξο άτομο είμαι, αλλά χαμογελάω για να κάνω τους άλλους να με κοιτούν με την έκφραση '' omg...τι σκαρώνει πάλι ο διάολος και χαμογελάει έτσι; Ο_Ο'' χαχαχαχα! Δοκίμασέ το. ;)
    Γιατί όλοι την έχουμε αυτήν την ανάγκη κάποιες φορές.
    Αλλά δε σε καταστρέφει τίποτα. Σε κάνει πιο δυνατή και αφού έγινες πιο δυνατή χαμογελάς περισσότερο. ;)
    Για σκέψου το...τίποτα δεν αξίζει να σε καταστρέψει. Και τίποτα και κανείς δεν μπορεί να το κάνει.
    Φιλιά πολλά.

    ReplyDelete
  2. το ότι μετά από κάθε "καταστροφή" βγαίνω πιο δυνατή μην ανησυχείς, το ξέρω από πρώτο χέρι.
    χαμογελάω. μου δίνεις κι εσύ δύναμη και το κάνω απλώς τρέμω τη στιγμή που δε θα 'χω από που να αντλήσω δύναμη. και τότε θα τα κάνω θάλασσα...
    α, είναι από μια βιντεοκασέτα που είχα μικρή. δε θυμάμαι το όνομα...ήταν πολύ παλιό. ήταν από ότι θυμάμαι κάτι σαν ταινιούλα. αλλά τόσο ξεχωριστή. δε θυμάμαι άλλα δυστυχώς. :p

    ReplyDelete
  3. Δε νομίζω να υπάρξει ποτέ μέρα που δε θα 'χει από που να πάρεις δύναμη. ;)
    Α, να θυμηθείς. :Ρ

    ReplyDelete