Happy faces and places.....

Αχχ. Ωραίος τρόπος να αρχίσω αλλά αυτή

τη φορά το υπόσχομαι, είναι αλλιώς.

Δε θα σε πρήξω, φίλε μου, με τα προβλήματά μου, όχι, όχι.

Δε λέω πως λύθηκαν απλώς εγώ βρήκα εμένα. Και αυτή

λέω πως είναι μια αρχή, μια πολύ καλή αρχή.

Δεν έχω πολύ χρόνο αλλά θέλω να σου πω

ποτέ να μη κάνεις το λάθος και χάσεις την αυθεντικότητά σου!

Ποτέ! Γιατί είσαι τόσο ξεχωριστός, όμορφος, ανεπανάληπτος όσο

κανένας πάνω στη γη. Και τώρα μιλώ

σε σένα που διαβάζεις και σε κανένα γκόμενο, σε

σένα. Γιατί όντως έχεις σημασία για μένα. Γιατί όντως μοιράζομαι

τη (βαρετή-ω, κάθε άλλο) ζωή μου μαζί σου.

Σκέφτομαι για λίγο αλλά καταλήγω πως αν και ανούσια

δημοσίευση υπομηνύει πολλά. Και είμαι

σίγουρη πως θα καρφωθούν είτε στη σκέψη σου είτε στο υποσυνείδητό σου!

Και καλά θα κάνουν! Αχ, το 'κανα και το βήμα.

Λένε πως ένα βλέμμα μπορεί να πει περισσότερα απ' όσα κανείς φαντάζεται.

Αρκεί να αφεθώ, να σκεφτώ που θα 'θελα να είμαι τώρα-μαζί σου και να σου δείξω

τη λατρεία μου.

xxx

Χαμόγελα θα δεις παντού, θα σε κοιτάει μια αλεπού όχι όμως με κακία.....σ'αυτή τη μαγεμένη πολιτεία.....

Πουφ! Low disk space, μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Ίσως το 'χω ξαναπεί αλλά η πολλή σκέψη με κουράζει αφάνταστα και έχω το κακό να σκέφτομαι υπερβολικά πολύ το παραμικρό. Παράδειγμα η προηγούμενη δημοσίευσή μου, βλακείες....τι ποια πραγματικά είμαι? Υπήρχε περίπτωση να δώσει ποτέ κανείς απάντηση σ'αυτό? Είμαι εγώ. Και εδώ τελειώνει.

"Πάλι σε σκέφτομαι πάλι γυρνάς στο μυαλό μου......."

Χαλιέμαι για κάτι που ήθελα και δεν απέκτησα ποτέ αυτό είναι το χειρότερο, ότι ποτέ δεν τον άγγιξα, δεν τον φίλησα, μόνο στη φαντασία μου....Αλλά δεν φταίω εγώ που δεν είμαι πουτάνα, με συγχωρείς! Δεν φταίω εγώ που δεν είμαι αρκετά καλή.... Λυπάμαι....

Να 'σαι ευτυχισμένος και ποτέ να μην αναρωτηθείς αν είμαι καλά, ποτέ γιατί δεν θέλω να πληγωθείς όταν θα μάθεις πως δεν είμαι....

"Όταν δεν είσαι εδώ, τα μάτια μου βουρκώνουν...."

Έρχονται τα Χριστούγεννα και νοείται να περάσω τα Χριστούγεννά μου με τέτοια κωλοδιάθεση? Όχι... Αλλά αυτό μου βγαίνει.

"Σ'αγαπώ"

Γιατί μωρέ? Γιατί να σε προσέξω....Και γιατί να σε έχω ανάγκη τόσο πολύ. ΓΙΑΤΙ? Γιατί να μην μπορώ να είμαι καλά όταν δεν έχω κάποιον να μου κρατάει το χέρι, να με φιλά....Νιώθω πως όταν έχω, έχω κι ένα καταφύγιο, μπορώ να κρυφτώ στην αγκαλιά σου, να φιλήσω τον λαιμό σου, να ακούσω τη καρδιά σου. Μα πότε έγινε αυτό? ..................

Ασυναρτησίες. . . . . .

κρίμα

xxx

Ξες τι; Καταφεύγω στο blog όταν είμαι χάλια, το 'χω παρατηρήσει. Γι' αυτό με βλέπεις έτσι κάθε φορά, πραγματικά υπάρχουν στιγμές που είμαι καλά αλλά όταν γυρνάω σπίτι νιώθω την μοναξιά να με κατακλύζει. Πρακτικά δεν είμαι μόνη, όμως πνευματικά? Ψυχικά?....

Σοβαρά τώρα, φοβάμαι μήπως είμαι διχασμένη προσωπικότητα...Από τη μία το στυλ μου, το ντύσιμό μου με εμπνέουν να έχω έντονη προσωπικότητα, να μιλάω συνεχώς, να είμαι το κέντρο της προσοχής, να είμαι ή καλύτερα να θεωρούμε....ψώνιο κι από την άλλη μ'αρέσει να μη λέω πολλά, να είμαι σοβαρή, δεν ξέρω κάτι σε στυλ Bella από το Λυκόφως αν με καταλαβαίνεις.... Λες αυτό να με κάνει να νιώθω τόσο μόνη? Το ότι δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποια είμαι από αυτήν που θα 'θελα να είμαι. Είναι τραγικό. Μακάρι να μπορούσε κάποιος να μου δώσει μια απάντηση, να μου το πει.

Μήπως μπορείς εσύ?

xxx

Όλα θα πάνε καλά

Όλα θα φτιάξουν. Όχι γιατί έτσι πρέπει αλλά γιατί έτσι γίνεται πάντα...

Κοιτάω τα πλήκτρα πολύ ώρα και σκέφτομαι τι να γράψω...τελικά αποφάσισα πως δεν θα έχει κάποιο "θέμα" η δημοσίευσή μου αυτή. Απλώς, απλώς θα τη γράφω εγώ.

Πάλι κατάφερες να με αναστατώσεις, πάλι κατάφερες να κερδίσεις το βλέμμα, τη προσοχή και την καρδιά μου. Πάλι, πάλι, πάλι! Δεν το περίμενα από εμένα, λυπήθηκα. Αλλά οφείλω να παραδεχτώ πως σου άξιζε να τα καταφέρεις. Ότι και να λένε οι άλλοι για σένα, όσο και να σε βρίζει η κολλητή μου να ξέρεις πως κανείς, ποτέ δεν θα με επηρεάσει. Όχι γιατί κάνουν λάθος αλλά γιατί όποτε σε βρίζουν εγώ γυρνώ το βλέμμα μου και κοιτώ τη θάλασσα. Άλλοτε ήσυχη, άλλοτε φουρτουνιασμένη. Άλλοτε γαλάζια και άλλοτε βαθύ μπλε. Άλλοτε θολή και άλλοτε διαυγής. Έτσι είσαι και εσύ. Μόνο που με απογοητεύεις καλέ μου, όπως εγώ απογοητεύω εσένα, ναι.

Είναι πλέον γεγονός, πάσχω απ' το σύνδρομο "κολλάω-και-δεν-ξεκολλάω"....καλώς ή κακώς. Αχ.

Ξέρω πως θα καταλήξει γλυκό μου. Ξέρω πολύ καλά, το έχω ξαναδεί, το έχω ξαναζήσει. Εσύ θα προτιμήσεις μια άλλη, εγώ θα ξεκολλήσω αλλά δεν θα σταματήσω να σε νοιάζομαι. Θα είμαι τόσο άξια της μοίρας μου που όταν θα σε βλέπω να της χαμογελάς, να τη φιλάς, θα χαίρομαι επειδή εσύ χαίρεσαι και τις στιγμές που θα 'χω τη ψευδαίσθηση πως με κοιτάς, θα σε κοιτώ για λίγο και έπειτα θα γυρίζω το κεφάλι και θα κλείνω τα βλέφαρά μου. Και μετά? Τέλος. Θα βρω κάποιον άλλο ίσως, ίσως....ίσως. -Πάντα θα έχεις μια θέση στη καρδιά μου.-

Καλώς ή κακώς. ;)

xxx

Περίπου....

Επιτέλους τα πράγματα στη ζωή μου μπήκαν σε μια,ας την πούμε, τάξη.

Δεν νιώθω πλέον αυτή την αβάσταχτη δυστυχία απλώς είμαι κάπως βαριεστημένη. Δε πειράζει. Θα μου περάσει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Δεν ξέρω ακριβώς τι να γράψω σε αυτό το post. Δεν ξέρω καν γιατί νιώθω πως πρέπει να γράψω. Παράξενο.

Απλώς γράφω για μένα. Γιατί όσο κι αν μειώνω τον εαυτό μου, ναι, είμαι ηρωίδα. Ίσως της καθημερινής ζωής, αλλά είμαι. Γιατί δεν ξέρω ποιος άλλος θα ένιωθε έτσι και θα το ξεπερνούσε τόσο εύκολα. Ποιος άλλος μετά από κάθε πτώση, λάθος και μετάνοια θα ξαναγεννιόταν από τις στάχτες του λίγο πιο δυνατός, λίγο πιο αποφασιστικός λίγο ποιο διψασμένος για ζωή. Ποιος θα είχε την τέλεια ικανότητα να κάνει τους άλλους να γελούν με τη καρδιά τους, να ξεχνούν τα προβλήματά τους και να προχωρούν. Δεν πειράζει αν παραμελώ εμένα ή τα δικά μου προβλήματα. Βασικά όχι παραμελώ, παραβλέπω ή αδιαφορώ καλύτερα, γι' αυτά. Δεν πειράζει αν κάθε βράδυ που πέφτω για ύπνο τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα και σκέφτομαι τι στο διάολο έχω κάνει και πρέπει να το πληρώσω. ΜΑ ΤΙ ΛΕΩ?

Τι λέω? Φυσικά και πειράζει. Τι κι αν είμαι εκεί για όλους όταν εγώ, εγώ η ίδια υποφέρω. Δεν αξίζει να το κάνω, δεν μου αξίζει να υποφέρω βουβά, όχι, όχι, δεν μου αξίζει....

Παράβλεψε κάποιες σπασμωδικές και αψυχωλόγητες αντιδράσεις μου και απλά κράτα το ότι όντως είμαι καλύτερα. Όποιος κι αν είσαι.

Καλά....ή περίπου*

xxx

*ναι, έτσι είμαι όταν είμαι περίπου καλά...

Μαυρίλα, κενό.... Λύγισα τελικά, ε? Το περίμενα, να σου

πω την αλήθεια. Ήμουν σίγουρη πως αυτό θα συνέβαινε.

Κλαίω, λιώνω, αλλά όχι για αυτόν. Για όλους! Και ακόμα

περισσότερο για μένα.

Η εβδομάδα μου πήγαινε τέλεια, γιατί? Γιατί τώρα να είμαι ξανά χάλια.

Κλαίω, χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Κλαίω για όλους και για όλα.

Κλαίω για τις ευκαιρίες που δεν εκμεταλλεύτηκα και γι΄αυτές που δεν μου δόθηκαν καν.

Κλαίω για το ότι σίγουρα δεν ήμουν ικανή για σένα, για το ότι σίγουρα δεν σου άξιζα.

Κλαίω γιατί κλαίω γιατί με αφήνω να κλάψω.

Κλαίω γιατί θέλω αγάπη.

Αγάπη.....αγάπη.....Για μένα είναι τα πάντα. Κανένα με κανένα υλικό

αγαθό δεν είναι άξιο να την υπερνικήσει, να την κατευνάσει.

Μια κουβέντα όμως, ένα σ'αγαπώ μπορεί να την απογειώσει.

Ένα δάκρυ? Τι μπορεί να κάνει ένα δάκρυ?

Λες βαθιά μέσα μου να με τραβάει η μοναξιά? Η δυστυχία? Λες να είμαι γι' αυτό

φτιαγμένη? Γιατί, γιατί? Γιατί εγώ?! Πολύ εγωιστικό....

Ξες τι? Θα 'θελα να ήμουν η θάλασσα....ο ωκεανός τη στιγμή που είναι τόσο γαλήνιος που τον μπερδεύεις με τον καταγάλανο ουρανό. Μια απίστευτη

αρμονία που σε ελκύει...

Τα χέρια μου είναι κρύα. Το ίδιο και η καρδιά μου, και το μυαλό μου....Δεν αισθάνομαι τίποτα όταν ακουμπώ κάτι, δεν αισθάνομαι τίποτα όταν σκέφτομαι κάποιον, δεν έχω τη δύναμη να σκεφτώ το μετά, τη συνέχεια.

Οι κόρες των ματιών μου έχουν παγώσει κοιτώντας το κενό. Το κενό....μακάρι τα μάτια του να ήταν όντως το κενό, μπορεί αυτό να μ'άφηνε να κοιμηθώ τα βράδια, ποιος ξέρει....

Βαρέθηκα! Πάρα πολύ. Ίσως και να κουράστηκα, ναι, ναι, αυτό είναι, ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!

Κουράστηκα να προσποιούμαι πως όλα είναι καλά.

Κουράστηκα να διαβάζω.

Κουράστηκα να προσπαθώ χωρίς επιτυχία να είμαι τέλεια σε όλα.

Κουράστηκα να μην είναι τίποτα απ' όλα αυτά που κάνω αρκετό.

Κουράστηκα να σε βλέπω.

Κουράστηκα να με βλέπουν.

Κουράστηκα να ζω ένα pause. Και λένε πως η ζωή δεν έχει...

Κουράστηκα να μην μετράω ίσως για κανέναν.

Κουράστηκα ποτέ να μην παίρνω αυτό που θέλω.

Κουράστηκα να....

χαμογελάω.

xxx

Είμαι χάλια....

Δεν ξέρω σε ποιόν ακριβώς ταιριάζουν τα λόγια που θα πω όμως πάντα να ξέρει πως θα τον αγαπώ όσο τίποτα και όσα πω θα είναι εν βρασμό ψυχής...

Σκοτάδι...δεν μπορώ να δω τίποτα παρόλο που το δωμάτιο

είναι γεμάτο φως. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει, σκέφτομαι τόσα πολλά

μαζί, βαθιά μέσα μου ελπίζω για τόσα πολλά που δεν επρόκειτο να συμβούν,

ποτέ.

Είναι τρομερό συναίσθημα...Φέτος πρέπει να ζω την πιο άθλια χρονιά

που θα ζήσω ποτέ. Τα πάντα είναι τραγικά, εγώ

πρώτη απ' όλους, το πρόσωπό σου, το βλέμμα σου. Κατά βάθος φοβάμαι, φοβάμαι

να σε κοιτάξω, να σε αντιμετωπίσω. Να παραδεχτώ πως κάτι δεν πάει καλά με μένα,

πως έχω τρελαθεί.

Βιάζομαι, βιάζομαι πολύ να κάνω τα πάντα, βιάζομαι να ζήσω αλλά γιατί να είναι αυτό τόσο λάθος. Γιατί να μην θέλω να ζήσω πολλές

εμπειρίες, να κάνω πολλά πράγματα αφού δεν ξέρω τι με περιμένει αύριο. Αλλά με την ίδια

λογική ποιος ο λόγος να ελπίζω για το μέλλον, να ονειρεύομαι, να κάνω σχέδια.

Τόσο περίπλοκο όλο αυτό. Μα τόσο όμορφο συνάμα. Αυτή είναι

η ζωή που καλούμαι να ζήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο? Και γιατί, γιατί αυτήν

τη περίοδο με ρίχνει τόσο μα τόσο χαμηλά ώστε να νιώθω πως δεν έχω δύναμη και ακόμα

χειρότερα πως δεν ξέρω αν θέλω να σηκωθώ.

Θέλω, μπορώ? ή αντίστροφα μπορώ, θέλω?

Δε ξέρω τίποτα και δεν είμαι διατεθειμένη να μάθω τη δεδομένη στιγμή. Προσπαθώ

με τεράστιο κόπο να μην ξεσπάσω σε κλάματα και οδυρμούς το κάθε

λεπτό που κυλάει. Φοβάμαι, φοβάμαι για το αύριο και δεν ευχαριστιέμαι

το παρόν.... Σκατά ψυχολογία, σκατά διαπροσωπικές σχέσεις, σκατά όλα!

Τι να κάνω γαμώτο?

xxx

Πίστευα πως θα ήταν δύσκολο για μένα να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να μην μου κάνει αίσθηση το να σε βλέπω μπροστά μου, κι όμως, το έκανα. Σε βλέπω λίγα μέτρα μακριά και ευτυχώς έχω σταματήσει να πλησιάζω ανεπαίσθητα, να καρφώνω το βλέμμα μου πάνω σου, απλώς γυρνάω την πλάτη και φεύγω, γιατί είπαμε, δεν είμαι τόσο δυνατή ώστε να σε αντιμετωπίσω.

Με έχει πιάσει μια καινούρια μανία με ταινίες τελευταία...βλέπω συνεχώς. Κυρίως θρίλερ, με βοηθούν να ξεχαστώ, όχι ότι τα παρακολουθώ αλλά τέλος πάντων.

Όπως έλεγα και πριν, προς μεγάλη μου έκπληξη αποδείχτηκε εύκολο το να μπορέσω να ξεπεράσω τον εαυτό μου και κατ' επέκταση τον εγωισμό μου. Και πλέον το αποφάσισα, απλώς θα γίνω καλύτερη, αλλά κανείς δεν με βοηθάει δυστυχώς. γαμώτο, όλα μου τον θυμίζουν. όχι, θα παλέψω, δεν θα τα παρατήσω, δεν θα χάσω και πάλι την πίστη μου στην αγάπη, θα *χαμογελάω* αληθινά. (:

Μικρό αλλά περιεκτικό κειμενάκι.

Είμαι ok.

xxx

Αχ. Είμαι εδώ και είμαι καλά. (:

Πόσο καιρό έχω να σκεφτώ κάτι τέτοιο.... Όχι, δεν σε έχω ξεπεράσει. Όχι, δεν έχω πάψει να σε λατρεύω. Όχι, δεν έχω πάψει να σε χρειάζομαι. *Όμως* ΝΑΙ, μπορώ να είμαι μακριά σου, ΜΠΟΡΩ να σε ξεχάσω, και αυτό κάνω.

Περίοδος απεξάρτησης.... και απ' ότι καταλαβαίνετε ασυναρτησίας. :p

για λίγο καιρό (όσο πάρει) θα γράφω όόό,τι να 'ναι -και ναι, θα ξεσπάω καμιά φορά

αλλά θέλοντας και μη θα με αντέχετε, ή απλώς δεν θα σπαταλάτε τον χρόνο σας διαβάζοντας

βλακειούλες.:p

Χμ, ήθελα να γράψω αλλά δεν ξέρω τι.

Ήθελα να εκφραστώ αλλά δυσκολεύομαι.

Ήθελα να φωνάξω αλλά η φωνή δεν έβγαινε απ' το λαρύγγι μου.

Ήθελα να κλάψω αλλά δεν έπρεπε.

Ναι, είμαι καλά.

Ναι, ΜΠΟΡΩ.

Ναι, ΘΑ ΣΕ ΞΕΠΕΡΑΣΩ.

Και θα ξεπεράσω πιο εύκολα ενώ σκέφτομαι πως σου αξίζει ένα ευχαριστώ γιατί με έκανες ακόμα πιο δυνατή (πόσο ακόμα....), ακόμα πιο ώριμη, ακόμα πιο αποφασιστική. Σε ευχαριστώ που με πλήγωσες. (γιατί οκ, ό,τι και να λέμε έχω την κατάρα (ή μήπως ευχή) όταν πληγώνομαι να βγαίνω απ' τις ίδιες μου τις στάχτες πιο δυνατή....

αφιερωμένο.....

After all you put me through
You'd think I'd despise you
But in the end I wanna thank you
'Cause you made me that much stronger

Well I, thought I knew you
Thinking, that you were true
Guess I, I couldn't trust
Called your bluff, time is up
'Cause I've had enough
You were, there by my side
Always, down for the ride
But your, joy ride just came down in flames
'Cause your greed sold me out of shame, mmhmm

After all of the stealing and cheating
You probably think that I hold resentment for you
But, uh uh, oh no, you're wrong
'Cause if it wasn't for all that you tried to do
I wouldn't know just how capable I am to pull through
So I wanna say thank you, cause it...

Makes me that much stronger
Makes me work a little bit harder
It makes me that much wiser
So thanks for making me a fighter
Made me learn a little bit faster
Made my skin a little bit thicker
Makes me that much smarter
So thanks for making me a fighter

Oh, ohh

Never, saw it coming
All of, your backstabbing
Just so, you could cash in
On a good thing before I realized your game
I heard, you're going around
Playing, the victim now
But don't, even begin
Feeling I'm the one to blame
'Cause you dug your own grave, uh huh

After all of the fights and the lies cause you're wanted to haunt me
But that won't work anymore
Uh, no more, oh no, it's over
'Cause if it wasn't for all of your torture
I wouldn't know how to be this way now, and never back down
So I wanna say thank you

'Cause it makes me that much stronger
Makes me work a little bit harder
Makes me that much wiser
So thanks for making me a fighter
Made me learn a little bit faster
Made my skin a little bit thicker
It makes me that much smarter
So thanks for making me a fighter

How could this man I thought I knew
Turn out to be unjust, so cruel
Could only see the good in you
Pretended not to see the truth
You tried to hide your lies, disguise yourself
Through living in denial
But in the end you'll see
You won't stop me

I am a fighter and I
I ain't goin' stop
There is no turning back
I've had enoughhhhhh

Makes me that much stronger
Makes me work a little bit harder
It makes me that much wiser
So thanks for making me a fighter
Made me learn a little bit faster
Made my skin a little bit thicker
Makes me that much smarter
So thanks for making me a fighter

Thought I would forget
But I, I remember
I'll remember, I'll remember

'Cause it makes me that much stronger
Makes me work a little bit harder
It makes me that much wiser
So thanks for making me a fighter
Made me learn a little bit faster
Made my skin a little bit thicker
Makes me that much smarter
So thanks for making me a fighter

Λίγες στιγμές ευτυχίας, αρκούν....

ΤΕΛΟΣ......

ΤΕΛΟΣ.

Η αρχή του τέλους για να ακριβολογούμε.

Μας τελείωσες κύριέ μου...

Γιατί ποτέ δεν θα ξανακάνω κακό στον εαυτό μου σκέφτοντάς σε,

ποτέ δεν θα ξανά κλάψω, δεν θα ξανά πονέσω για σένα.

Γιατί εσύ, επέλεξες αυτήν. Που μπορεί απλώς να είναι

καλύτερη από εμένα. Να ξέρεις πως δεν σε κατηγορώ

απλώς λυπάμαι.... λυπάμαι εμένα που ποτέ δεν κατάφερα να ζήσω

αυτό που ονειρευόμουν, που έχω πάψει να ελπίζω γιατί φοβάμαι πως δεν θα γίνει τίποτα.

ΟΧΙ! Ποτέ ξανά! Ποτέ ξανά δεν θα φοβηθώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου, αυτά που νιώθω, ποτέ ξανά δεν θα σταματήσω να ελπίζω γιατί πολύ απλά κατάλαβα

πως γι' αυτό ζούμε. Ζούμε για να ελπίζουμε και ελπίζουμε για να ζούμε. Το ίδιο

θα ισχύει από εδώ και πέρα για τα όνειρα, για τους στόχους και ακόμα και για

τους εφιάλτες.

Όλα είναι απαραίτητα, και ο πόνος. Μόνο που φίλε μου

με έκανες να πονέσω πολύ, και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν πλέον

να μου ξανακάνει κάτι τέτοιο........

~~Η αρχή του τέλους~~

Αυτό ακριβώς. Θα ξανά γελάω αληθινά, θα αναπνέω για μένα και όχι για να ευχαριστήσω τους άλλους και να μην το εκτιμήσουν. Όχι, δεν λέω πως θα γίνω εγωίστρια, απλώς θα έχω λίγη παραπάνω εκτίμηση στον εαυτό μου, θα με σέβομαι....

Αυτά.....

Και κλείνουμε απλώς λέγοντας πως,

από σήμερα αρχίζει.....a new era! <3

Ελπίζω να μην σας κούρασα. (:

Και αλήθεια, αυτή τη στιγμή

ΧΑΙΡΟΜΑΙ!(: -και ναι πάλι βρέχει, μόνο που αυτή τη φορά έχω κλειστά τα παντζούρια και ακούω cascada- [;