Monday, November 9, 2009

Πίστευα πως θα ήταν δύσκολο για μένα να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να μην μου κάνει αίσθηση το να σε βλέπω μπροστά μου, κι όμως, το έκανα. Σε βλέπω λίγα μέτρα μακριά και ευτυχώς έχω σταματήσει να πλησιάζω ανεπαίσθητα, να καρφώνω το βλέμμα μου πάνω σου, απλώς γυρνάω την πλάτη και φεύγω, γιατί είπαμε, δεν είμαι τόσο δυνατή ώστε να σε αντιμετωπίσω.
Με έχει πιάσει μια καινούρια μανία με ταινίες τελευταία...βλέπω συνεχώς. Κυρίως θρίλερ, με βοηθούν να ξεχαστώ, όχι ότι τα παρακολουθώ αλλά τέλος πάντων.
Όπως έλεγα και πριν, προς μεγάλη μου έκπληξη αποδείχτηκε εύκολο το να μπορέσω να ξεπεράσω τον εαυτό μου και κατ' επέκταση τον εγωισμό μου. Και πλέον το αποφάσισα, απλώς θα γίνω καλύτερη, αλλά κανείς δεν με βοηθάει δυστυχώς. γαμώτο, όλα μου τον θυμίζουν. όχι, θα παλέψω, δεν θα τα παρατήσω, δεν θα χάσω και πάλι την πίστη μου στην αγάπη, θα *χαμογελάω* αληθινά. (:
Μικρό αλλά περιεκτικό κειμενάκι.
Είμαι ok.
xxx

3 comments:

  1. Να παλέψεις και να μην τα παρατήσεις,γιατί δεν αξίζει να τα παρατήσεις για κάτι τέτοιο.Έχω περάσει αυτήν την κατάσταση και κατάλαβα πώς το να συνεχίσω και να παλέψω για να γίνω καλά και να ξεχάσω...ήταν το καλύτερο.
    Υπέροχο κείμενο! :)

    ReplyDelete
  2. Thanks for support. χαχά. τώρα είμαι πολύ καλύτερα. μπορεί να μην νιώθω με όλες μου τις αισθήσεις, να μη γελάω με ολόκληρη τη ψυχή μου αλλά *όντως* περνάω καλά.
    (:

    ReplyDelete
  3. Σίγουρα...σκοπός είναι μετά απο όλα αυτά να συνεχίσεις να προσπαθείς...άλλοι άνθρωποι να μπορούν καν να καταφέρουν να γελάσουν μετά απο κάτι τέτοιο...πίστεψε με. :)

    Και όσο για την υποστήριξη...τίποτα!
    Μήπως έχεις,msn?

    ReplyDelete