και καλά.......

αύριο είναι παραμονή πρωτοχρονιάς....αχχχχ. σε παρακαλω, περιμενε λιγο ακομα γαμωτο, περιμενε. μην αλλαξεις ακομα, σε παρακαλω, σε παρακαλω. μια χαρα περναω, αλλα οχι, οχι, οχι, θελω να γινει κατι πραγματικα καλο για μενα οχι απλως αλλος ενας καφες. κατι που θα αλλαξει τα παντα. σε παρακαλω. σε ικετευω. κατι, κατι να χω να θυμαμαι το 2009 γι' αυτο. βαρεθηκα τον τοσο πονο βαρεθηκα για φετος. ειναι αρκετο. και οντως το να μη σκεφτομαι βοηθαει παρα πολυ τη κατασταση και το να κανω βλακειες, να περναω καλα χωρις σκοτουρες βοηθαει αλλα δεν ειναι αυτο που πραγματικα αποζητω....οχι παλι. δε μου ταιριαζει ολο αυτο και μονο. θελω κατι περισσοτερο, κατι βαθυτερο, κατι πιο...συναισθηματικο.

2009 απλως μη φυγεις χωρις να μου δωσεις αυτο το κατι...απλως μη το κανεις...μη, μη, μη.

_________________

Δυστυχώς δεν κατάφερα να "σκεπάσω" το παραπάνω ξέσπασμα. Αλήθεια αυτή τη στιγμή δεν ξέρω αν ήταν το καλύτερο αλλά τουλάχιστον ήταν το καλύτερο που είχα. Κάνω χαζομάρες, τόσο ανικανοποίητο και εγωκεντρικό ον δεν έχει ξαναζήσει στον κόσμο...οκ, είμαι της υπερβολής.

Αύριο, παραμονή Πρωτοχρονιάς, θα μαγειρέψω. Ω, ναι! Θα το κάνω! Τους καημένους τους καλεσμένους σκέφτομαι. Χμ, θα αλλάξει χρονιά ε? Δυσκολεύομαι να το πιστέψω....το 2009, ήταν πολύ επίπονο για μένα. Κυριολεκτώ όταν λέω πως ήταν η χειρότερη χρονιά της ύπαρξής μου....τη σιχάθηκα. Να όμως τώρα, που κάθομαι και το σκέφτομαι, και αναρωτιέμαι αν θέλω να μπει το '10. Δεν ξέρω αν είμαι τόσο δυνατή ώστε να αντιμετωπίσω ξανά πόνο, απόρριψη, βαρεμάρα και κενό τέτοιας διάστασης. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να αντεπεξέλθω σε όσο πρέπει να κάνω αν και δε θέλω γιατί πολύ απλά δεν επιτρέπεται να τα αποφύγω...Νομίζω πως δε μου κάνει καλό να σκέφτομαι έτσι, νομίζω.... Αλλά και τι να κάνω? Να ξαναβγώ? Δε λέει. Αλλά τουλάχιστον δε θα σκέφτομαι, έχω εξασκηθεί πολύ, περισσότερο απ' όσο μπορείς να φανταστείς σ'αυτό....

Τέρμα, καθαρίζω το μυαλό μου. -μέχρι τουλάχιστον να αλλάξει ο χρόνος και να φάω τους πρώτους λουκουμάδες.

δύσκολα τα πράγματα...

xxx

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Χίλια συγνώμη που δεν έγραφα τόσο συχνά αλλά είμαι ευχάριστα απασχολημένη αυτόν τον καιρό.:)

και όταν λέω ευχάριστα εννοώ πως δεν προλάβαίνω να πάρω ανάσα, όλο κάπου είμαι, όλο βγαίνω και περνάω πραγματικά καλά-μετά από πολύ καιρό. Αχ, δε θέλω να τελειώσουν αυτές οι διακοπές! Ποτέ, ποτέ, ποτέ. Το πνεύμα των Χριστουγέννων έκανε τη δουλειά του και θα είμαι χαμογελαστή για αληθινούς λόγους που με κάνουν χαρούμενη κι όχι απλά και μόνο επειδή είναι Χριστούγεννα.

Πω, πω, ούτε μια φορά δε πάτησα εκκλησία. Πάει κι αυτή η συνήθεια. Πήγαινα Χριστούγεννα-Πάσχα, κόπηκαν και τα Χριστούγεννα. Όλοι ήταν εκκλησία κι εγώ κοιμόμουν στο κρεβατάκι μου. Αλλά τι να λέει, πλέον η εκκλησία δε με εκφράζει -όχι ότι με εξέφραζε ποτέ-. Πιστεύω στο Θεό κι όχι σ'αυτό που ονομάστηκε εκκλησία-ένα όνομα είναι εξάλλου.

Κι όχι δε μου 'χει κάνει πλύση εγκεφάλου η οικογένεια-το κάθε άλλο.:p

Αχχ, μ'αρέσει πολύ που είμαι εδώ σήμερα και γράφω! Σε λίγο θα βγω πάλι αλλά γιατί όχι στην τελική?! Απλώς σταμάτησα να σκέφτομαι και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως αυτά τα Χριστούγεννα ας γίνει ό,τι είναι να γίνει. Δεν ασχολούμαι, αφήνομαι στη γλυκιά γεύση του μελιού, τη γλυκιά μελωδία του γέλιου των μικρών και μεγάλων και τον γαλλικό μέτριο με γάλα.

Καλά Χριστούγεννα!

comeback! =]

Θα μπορούσα να πω πως έχω πολύ καλή διάθεση....

Μάλλον ευθύνονται παραπάνω από ένας λόγοι γι'αυτό, κι είναι κάτι, δε μπορώ να πω...

Πρώτα απ'όλα έρχονται Χριστούγεννα, ένα φυσιολογικό παιδί (χα....) θα χαιρόταν μ'αυτό και δε θα χρειαζόταν τίποτα άλλο. Εγώ όμως επειδή σίγουρα δεν είμαι φυσιολογική και σίγουρα δεν είμαι παιδί -νοερώς έστω...- δε χαίρομαι αποκλειστικά γι' αυτό.

Αλλά ας μην τα παραλέω, είναι μια πρόκληση....

Ο δεύτερος λόγος είναι που έπαψα να ασχολούμαι με αυτόν. Ναι, σ'αυτό το στάδιο βρίσκομαι....

Βάση αληθινών -προηγούμενων γεγονότων- όλη την υπόλοιπη χρονιά θα κάνω χαζομάρες και δεν θα με ενδιαφέρει κανείς. Αλλά κουράστηκα να προσποιούμαι....μπορεί να αλλάξει αυτή η ψυχοφθόρα ρουτίνα φέτος....μακάρι δηλαδή. Μετά θα βρω κάτι άλλο να ασχολούμαι, θα τα κάνω θάλασσα όπως είναι φυσικό, θα απογοητευτώ και θα βγω πιο δυνατή.

Ναι, ναι, ας μην σκέφτομαι το μέλλον. Έλεος, ας ζήσω το τώρα. Αλλά δεν έχω ακόμα βγάλει συμπέρασμα....το τώρα περνάει πιο εύκολα, πιο ανώδυνα, πιο γρήγορα αν απλώς το ζω όσο πιο έντονα μπορώ ή εάν σκέφτομαι το αύριο, το μέλλον....που δυστυχώς είναι τόσο μα τόσο ευμετάβολο. Βοηθήστε με.

Αλλά που πάω μ'αυτή τη λογική....

Άλλο. Χμμ, α, ναι! Γελάω αρκετά τελευταία....όντως. . Χα! Να και κάτι όντως παλιό κι αγαπημένο.

Μου μυρίζουν κουραμπιέδες. Τους μισώ.

xxx

Όταν κάθε φορά που μπαίνει στο οπτικό σου πεδίο τα πόδια σου κόβονται και η ανάσα σου γίνεται βαριά...

Όταν δεν τον έχεις δει μια μέρα στον ύπνο σου και νιώθεις χάλια...

Όταν νιώθεις στο στομάχι σου ένα σφίξιμο κάθε φορά που τον βλέπεις...

Όταν έχεις *μία* φαντασίωση. εσύ και αυτός.

Όταν τον βλέπεις να αγκαλιάζει μια άλλη και τον βρίζεις αλλά μετά πάλι δεν μπορείς να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου από πάνω του.

Ναι, τότε είσαι ερωτευμένος.

Αλλά.... όταν σε έχει απορρίψει και στέκεσαι εκεί, παρακολουθώντας τον να ζει τη ζωή του, να είναι χαρούμενος

...όταν στέκεσαι εκεί αλλά στο σωστό σημείο ώστε να μη σε δει και χαλαστεί

...όταν τα συναισθήματα είναι τόσο δυνατά που δε σε αφήνουν να αναπνεύσεις

...όταν κοιτάζεις μπροστά αλλά κατά βάθος κοιτάζεις το κενό

...όταν τον βλέπεις να αγκαλιάζει μια άλλη και χαμογελάς

...όταν κάθε βράδυ τον βλέπεις στον ύπνο σου και σηκώνεσαι με υγρά βλέφαρα

...όταν το σφίξιμο είναι στην καρδιά

...όταν έχεις πάψει να σπαταλάς το χρόνο σου με φαντασιώσεις και ψεύτικες εικόνες...

...τότε αγαπάς αληθινά και είναι τόσο απόλυτο, τόσο αμετάκλητο που δεν αξίζει ούτε να προσπαθήσεις να ξεφύγεις....

Έτσι νιώθω μωρό μου.

A new era

Είμαι κάπως καλά, μπορώ να πω. (:

Νιώθω ανακουφισμένη. Λες και είχα ένα βάρος το οποίο έφυγε από πάνω μου...

Το μόνο που θέλω τώρα είναι να γίνω όμορφη και να βγω. Να φτιάξω μαλλιά, να βαφτώ, να φορέσω όμορφα ρούχα...Όχι σήμερα, αύριο!

Αχ, β α ρ ι ε μ α ι!!

Να σου πω, ξέρω γιατί είμαι καλύτερα. Γιατί έχω να τον δω από την προηγούμενη Παρασκευή, και αυτό είναι πολύ καλό...Όταν λέω όμως 'έχω να τον δω', εννοώ στην πραγματικότητα. Γιατί κάθε, κάθε βράδυ τον βλέπω στον ύπνο μου, και είναι, τόσο μα τόσο γλυκός.

Take care.

xxx

not me....Bella.

Αυτή δεν είμαι εγώ.

Εγώ ήμουν πάντα γελαστή, έκανα τους άλλους χαρούμενους, περνούσα η ίδια καλά....Τι έγινε τώρα?

Δαγκώνω τα χείλη μου και κοιτώ κάτω, κοκκινίζω, έχω απλανές βλέμμα. Έχω μεταμορφωθεί σε Bella Swan?! Μα ποτέ δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν με έλκυε.

Πφ, τι παράξενη εξέλιξη.....

Goodbye my lover...

Έχω τρελαθεί, *όντως* έχω. Δεν ξέρω γιατί συνεχίζω, τι με κρατάει εδώ...Ή μάλλον ξέρω, με κρατάει η οικογένειά μου και όσοι με κάνουν να γελώ, με κρατάει το βλέμμα σου -γεμάτο απορία και ίσως καχυποψία-. Με κρατάει το ότι όντως είναι γοητευτικό να σε κοιτάω στα κρυφά, όντως *είσαι* γοητευτικός... Μα τι λέω! Δύο πράγματα ισχύουν μάλλον, ή έχω τρελαθεί ή είμαι εγωίστρια. Ποτέ δε σε κράτησα στα χέρια μου, ποτέ δεν ακούμπησα τα υπέροχα χείλη σου πάνω στα δικά μου και ποτέ δεν χάιδεψα το πρόσωπό σου...Και νιώθω έτσι? Γιατί νιώθω έτσι? Γιατί να είμαι τόσο παλαβή -για σένα ή για μένα-, γιατί να κάνω κακό στον εαυτό μου ανακαλώντας μνήμες του παρελθόντος, όταν όλα ήταν πιο εύκολα, πιο αθώα, πιο...σταθερά...Γιατί είμαι πολύ ευάλωτη γαμώτο...Να γιατί τα κάνω όλα αυτά, γιατί είμαι τόσο αηδιαστικά ευαίσθητη που δεν αντέχω να δείχνω στενοχωρημένη, να δείχνω *εγώ*. Ευαισθησία ή μαλακία, όμως? Αχ, ακόμα και το ότι κάθομαι και γράφω όλα αυτά *μου κάνει κακό*, και εγώ το κάνω γιατί το τραβάει ο οργανισμός μου απ' ότι φαίνεται. Λες πάντα να με τράβαγε η δυστυχία? Μπορεί...Μπορεί να το 'χα από μικρή το....μικρόβιο. Τι βλακείες γράφω τόσην ώρα? Για κλάματα έτσι? xxx

My immortal...

I'm so tired of being here...

Βρέχει, και είναι τόσο μα τόσο όμορφα!

Πρώτη φορά που το ευχαριστιέμαι.

Είμαι κουκουλωμένη με 2 κουβέρτες και κοιτώ

αμήχανα έξω. Λες και φοβάμαι

μην με δει η βροχή και προσβληθεί.

Φοβάμαι μήπως ξαφνικά κοκκινίσω και δείξω πάλι γελοία...

Αχ, όντως κουράστηκα να είμαι εδώ. Μόνο και μόνο για αυτούς

που αγαπώ. Που ίσως να με αγαπούν επίσης, όχι όλοι, αλλά ίσως κάποιοι...

Αχ...κλασική εγώ.

Βλακείες.

Απλώς θέλω να νιώθω πως είναι κάποιος μαζί μου. Νιώθω

τόσο μόνη αλλά παράλληλα δεν αντέχω τη παρουσία κανενός...

Φάση περνάω...

Ευτυχώς που δεν είμαι αθάνατη, θα ήταν αβάσταχτη η ζωή.

Ωχ Θεέ μου, το 'χω χάσει εντελώς έτσι?

Θέλω να αποκοιμηθώ, και να σε

δω στον ύπνο μου να μου χαϊδεύεις το πρόσωπο.

Πόσο μου λείπει αυτό το όνειρο...

Η βροχή δυναμώνει...-με ευλάβεια-

being immortal is nuts...

xxx

ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΜΕ!!!!!

Κάποιος να με ξυπνήσει, παρακαλώ...

Τόση όρεξη για ζωή και να μένω αδρανής...

Δε λέει, ΜΑ ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΑΜΩΤΟ?

Ξυπνήστε με, ξυπνήστε τους.

Θέλω να ζήσω, να νιώσω και να πράξω!
Όμως, γαμώτο, δεν έχω υποστήριξη, καμιά βοήθεια...

Το μόνο που χρειάζομαι είναι μια μικρή, μια τόση δα

αφορμή. Κάποιος, παρακαλώ, να μου τη δώσει...

Παρακαλώ......τι ζητάω, τη τύχη μου, μια μικρή

αφορμή για χαρά, διασκέδαση, ρίσκο, ΖΩΗ!

Μήπως μπορείς εσύ?

Τα παρατάω....

Θα τα παρατήσω...γιατί, ποιον κοροϊδεύω, δεν τα 'χα....

Ήρθε η ώρα, απλώς δεν με γουστάρει.

Και μπορεί να μην αξίζει, μπορεί και ναι.

Αλλά εγώ διατεθειμένη και διαθέσιμη δεν είμαι και δεν θα γίνω.

Θα τα παρατήσω καρδιά μου, γιατί ίσως είσαι όντως πολύ καλός για μένα, όντως

ο άγγελός μου.

Αλλά εγώ θα τα παρατήσω.

Όχι γιατί θέλω, γιατί πρέπει.

Αντίο, άγγελέ μου.

xxx