Κοιτάω τα πλήκτρα πολύ ώρα και σκέφτομαι τι να γράψω...τελικά αποφάσισα πως δεν θα έχει κάποιο "θέμα" η δημοσίευσή μου αυτή. Απλώς, απλώς θα τη γράφω εγώ.
Πάλι κατάφερες να με αναστατώσεις, πάλι κατάφερες να κερδίσεις το βλέμμα, τη προσοχή και την καρδιά μου. Πάλι, πάλι, πάλι! Δεν το περίμενα από εμένα, λυπήθηκα. Αλλά οφείλω να παραδεχτώ πως σου άξιζε να τα καταφέρεις. Ότι και να λένε οι άλλοι για σένα, όσο και να σε βρίζει η κολλητή μου να ξέρεις πως κανείς, ποτέ δεν θα με επηρεάσει. Όχι γιατί κάνουν λάθος αλλά γιατί όποτε σε βρίζουν εγώ γυρνώ το βλέμμα μου και κοιτώ τη θάλασσα. Άλλοτε ήσυχη, άλλοτε φουρτουνιασμένη. Άλλοτε γαλάζια και άλλοτε βαθύ μπλε. Άλλοτε θολή και άλλοτε διαυγής. Έτσι είσαι και εσύ. Μόνο που με απογοητεύεις καλέ μου, όπως εγώ απογοητεύω εσένα, ναι.
Είναι πλέον γεγονός, πάσχω απ' το σύνδρομο "κολλάω-και-δεν-ξεκολλάω"....καλώς ή κακώς. Αχ.
Ξέρω πως θα καταλήξει γλυκό μου. Ξέρω πολύ καλά, το έχω ξαναδεί, το έχω ξαναζήσει. Εσύ θα προτιμήσεις μια άλλη, εγώ θα ξεκολλήσω αλλά δεν θα σταματήσω να σε νοιάζομαι. Θα είμαι τόσο άξια της μοίρας μου που όταν θα σε βλέπω να της χαμογελάς, να τη φιλάς, θα χαίρομαι επειδή εσύ χαίρεσαι και τις στιγμές που θα 'χω τη ψευδαίσθηση πως με κοιτάς, θα σε κοιτώ για λίγο και έπειτα θα γυρίζω το κεφάλι και θα κλείνω τα βλέφαρά μου. Και μετά? Τέλος. Θα βρω κάποιον άλλο ίσως, ίσως....ίσως. -Πάντα θα έχεις μια θέση στη καρδιά μου.-
Καλώς ή κακώς. ;)
xxx
No comments:
Post a Comment