Κενό....

First post! Ουαου! Καλά ποια είμαι, έφτιαξα blog....Ποια να 'μαι?....άγνωστο.... Δεν χρειάζεται να πω τίποτα για μένα...εδώ απλώς θα βγάζω το άχτι μου...εγωιστικό μα αληθινό. Μη δίνεις σημασία, βλακειούλες. Θα χαρώ πολύ να μοιράζομαι τη ζωή μου μαζί σου, αφού δυστυχώς δεν μπορώ να την μοιραστώ με αυτόν που θέλω....
_____________________________________
Κενό, αδράνεια, απραγία. Τρεις λέξεις γνωστές, οικίες....... Τι να πεις, αυτή είναι η ζωή μου τις τελευταίες μέρες. Έχω κουραστεί να πλήττω.... είναι ελεεινό να μην συμβαίνει τίποτα απολύτως στη ζωή σου, κανένα απρόοπτο καμιά έκπληξη, κάτι που να σε ξυπνήσει, που να ταράξει τα νερά του βάλτου,.....κάτι που θα σε κάνει να χαμογελάσεις. Κουράστηκα να μην νιώθω, να μην βρίσκω ενδιαφέρον σε τίποτα, να μη γίνεται τίποτα, κουράστηκα πραγματικά. Και αν ήξερα τι να κάνω θα το 'κανα δίχως δεύτερη σκέψη όμως δυστυχώς δεν έχω ιδέα. Ακούγεται ασήμαντο και ανώριμο αλλά όταν το ζεις κάθε μέρα ξέρεις πόσο τραγικό είναι.... Ψεύτικα χαμόγελα, ψεύτικες αγκαλιές, ψεύτικα όλα. Τίποτα που να μου θυμίζει πως είναι να ζεις. Να ζεις χωρίς να λογαριάζεις τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα, χωρίς συμβιβασμούς, πρέπει και μη, να κάνεις ό,τι θέλεις και να ξέρεις πως θα σε οδηγήσει στην ευτυχία.... Μακάρι να γίνει κάτι....κάτι που θα μου δώσει ελπίδα, ώθηση γιατί είμαι πολύ μικρή, στα 15 μου, για να νιώθω έτσι. Και γιατί είναι ψυχοφθόρο να σκέφτεσαι όλες τις ευκαιρίες που είχες και δεν εκμεταλλεύτηκες, όλα τα λάθη που έκανες και όλες τις χαρούμενες στιγμές....
Τα λέω μπερδεμένα το ξέρω....αλλά ελπίζω, το 'χω βαρεθεί αλλά συνεχίζω να το κάνω, ελπίζω, γιατί όπως λένε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία (το κακό είναι ότι πεθαίνει, όσο και να ελπίζεις.....μόνο με κάτι δραστικό μπορείς να το αλλάξεις, και εγώ μπορώ, θέλω?)

Αυτό....αυτό μόνο: http://www.youtube.com/watch?v=6T0wrToCQnY